Neem nou dat wegwerp bordje. Daar zou ik toch flink van balen. Om na gebruik meteen in de vuilnisbak te worden geflikkerd. Ze eten alleen van je omdat het een afwas scheelt. Dan voel je je echt sneu. Nee, een wegwerp bordje zou ik nooit willen zijn.
Ben ik een pen of een zwaard of een pilatus matje? Ben ik zo’n wegwerpbordje van de Action of eerder een lantarenpaal die de straten verlicht? Of toch een vrolijk behangetje op de muur?
Kortom: Als ik een voorwerp was, wat zou ik dan zijn?
In ieder geval geen laptop. Die bezit veel te veel informatie. Ik vergeet de dingen te snel. Misschien een pop? Daar wordt tenminste mee gespeeld. Slaap je bij een lief kind in bed en krijg je leuke kleertjes aan. Of wat dacht je van een bijzettafeltje? Dan word je ook wel gewaardeerd. Je houdt de glazen staande en bent er op een verjaardag altijd bij.
Maar neem nou dat wegwerp bordje. Daar zou ik toch flink van balen. Om na gebruik meteen in de vuilnisbak te worden geflikkerd. Ze eten alleen van je omdat het een afwas scheelt. Dan voel je je echt sneu. Nee, een wegwerp bordje zou ik nooit willen zijn. Maak van mij maar een vaas die staat te pronken in het midden van de kamer. Of een olijfboom die honderden jaren meegaat. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit, zolang ik maar duurzaam ben. Niet zo’n eendagsvlieg.
Hoe raar ze ook zijn, dit soort vergelijkingen intrigeren mij wel. En hierdoor weet ik zeker dat ik letterlijk en figuurlijk nooit een stuk plastic wil worden. Want zeg nou zelf, als jij zou mogen kiezen ben je toch ook liever duurzaam? Als je langer meegaat ben je gewoon een beter product. Gezonder, gelukkiger. Je hebt wat aan je leven en anderen hebben wat aan jou. Misschien wat omslachtig maar wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat ik graag duurzaam zou willen zijn. Ik heb altijd een leven gewenst dat groots en meeslepend is, maar daar werd het juist vluchtig en leeg van. Misschien wordt het tijd om mijn doelen wat bij te stellen. Liever heb ik een leven waarin ik gelukkig ben in plaats van alleen mijn ik-gerichte dromen na te streven. Liever heb ik een leven waarin ik geliefd ben door de mensen om mij heen in plaats van koste wat het kost mijn doel te behalen. Ik heb nog een lange weg te gaan en het vergt ook geduld want duurzaam word je niet zomaar. Het blijft makkelijker om in deze maatschappij je bordje na het behalen van jouw succes de prullenbak in te flikkeren.
Toch heb ik het er voor over.
Ik ben liever een goede vriendin, dochter en vrouw… dan een wegwerp bordje.
En jij?