Ik lig op een groot bed dat staat op de veranda van een villa in Bali. Dat zijn woorden waar de ontspanning vanaf druipt en je kunt het slechter treffen kan ik je vertellen.
Vandaag, 1 maart 2019 is het dan eindelijk zover. Ik schrijf een blog. Ik begin niet morgen of als ik terug ben in Nederland, ik begin NU. Van uitstel komt afstel en meer van dat soort clichés die wel waar zijn. Dit is geen opwelling. Ik loop al een hele tijd met dit idee in mijn hoofd rond. Maar datzelfde woordje was de laatste jaren ook mijn grootste vijand. Ik had geen tijd. En nu wel? Niet per se. Maar ik kies ervoor om daar verandering in te brengen. Omdat ik dat wil. Motivatielevel op schaal van één tot tien? Elf.
1 maart 2019, een dag als alle andere. Maar met één groot verschil. Ik schrijf dus een blog. En ik doe dat vanaf een prima locatie. Ik lig op een groot bed dat staat op de veranda van een villa in Bali. Dat zijn woorden waar de ontspanning vanaf druipt en je kunt het slechter treffen kan ik je vertellen.
Waar ik de komende tijd precies over ga schrijven moet mij ook nog duidelijk worden. Maar ik ben er van overtuigd dat we daar samen achter gaan komen. Samen? Ja. Ik schrijf en jullie lezen mee. Samen dus. Mijn blogs zullen waarschijnlijk te maken gaan hebben met de dingen die ik meemaak als artiest. Mijn schrijfproces van liedjes. Over meer willen in het leven maar ook weer niet. Tegenslagen die ik heb als zzp’er en hoe je dan tóch leert vol te houden. Soms rauw en kwetsbaar, zoals het leven. Andere keren zal ik misschien niet weten waar ik het over moet hebben en dat zal ik dan ook gewoon eerlijk zeggen.
Ik had eindelijk de tijd om mijn leven eens even goed te overdenken. Maar deed ik dat ook?
Ik zal de komende blogs ook wat delen over mijn reis door Australië, Nieuw-Zeeland en Bali. Daar ben ik tweeënhalve maand geweest. Nouja, in Bali ben ik nog steeds maar we gaan volgende week weer terug naar Nederland dus het voelt een beetje alsof het al afgelopen is. Tweeënhalve maand weg. Weg van alles. Zo heerlijk was dat. Ik had eindelijk de tijd om mijn leven eens even goed te overdenken. Maar deed ik dat ook? Je denkt van te voren dat je helemaal herboren terug gaat komen van zo’n reis, maar dat valt allemaal best wel mee. Ik heb geen levensveranderende dingen meegemaakt. Ik ben wel iets uitgeruster en minder ‘caught up in work’. En dat had ik nou nét even nodig. Doel dus blijkbaar toch bereikt.
Ik denk dat ik wil bloggen omdat ik iemand ben die graag deelt. Soms op het irritante af. In lekker veel details ook.
Maar waarom wil ik nou eigenlijk gaan bloggen? Die vraag stelde ik mezelf ook. Ik denk dat ik wil bloggen omdat ik iemand ben die graag deelt. Soms op het irritante af. In lekker veel details ook. De mensen die mij kennen zullen dat wel weten. Ik ben een open boek. Maar zég ik eigenlijk wel iets? Heel eerlijk… niet altijd. Ik laat vaak niet het achterste van mijn tong zien. Nou hoeft dat natuurlijk ook niet altijd en bij iedereen. Maar ik wil er wel over gaan schrijven. Ik wil gewoon graag de andere kant laten zien. Net als in mijn liedjes. Rauw en kwetsbaar. Want ik denk dat we elkaar juist in deze dingen, een heel stuk verder kunnen helpen. Niet door alleen maar successen te delen op social media. Want laten we eerlijk zijn. Jij leest toch ook liever over iemand die niet alles op een rijtje heeft?
Nou. Ik ben dus zo iemand. Aangenaam.